… zrobiłam to …

Odważyłam się pociąć moje boskie czerwone szmatki. Po reprymendzie Krzysi i jej instrukcji zdekatyzowałam je. Na szczęście nie puszczały zbyt dużo farby. Mam już silną potrzebę zbliżenia się do mojej narzuty, znaczy szybko muszę przetestować różne bloczki na które się czaję. A że ten wzór akurat bardzo mi się spodobał, to pomyślałam sobie, że jakby nie na narzutę to zrobię z tego próbnika okładkę – bo to przecież moje ulubione kolory, a książki też kocham więc … .

Przeglądając, prasując te moje czerwone szmatki zastanawiałam się intensywnie jak ogarnąć poukładanie ich tak żeby pasowały siako tako do siebie. Po wycięciu określonych kawałków, o dziwo bardzo szybko udało mi się dojść do ładu, i uważam że wyszło oki. Wprawdzie do narzuty będę używała również jeszcze jaśniejszych materiałów, ale i tak mogłam zobaczyć oczami wyobraźni jak to będzie z moją narzutą. Wprawdzie, gdybym się zdecydowała na ten właśnie wzór zwiększyłabym wymiary poszczególnych elementów, żeby szybciej osiągnąć rozmiar narzuty (chyba).

A i jeszcze (tylko nie śmiejcie się proszę z moich odkryć) w czasie szycia przypomniało mi się, że kilkukrotnie widziałam jak dziewczyny na blogach elementy szyją jeden po drugim nie odcinając nitek, o tak o: no i kurcze taki sposób w moim wypadku ma same zalety, bo oprócz oszczędności nitek, nie ucieka mi nitka z igły kiedy zaczynam kolejny element hi hi.

Ostatnio, czując chyba oddech zbliżającego się końca urlopu na plecach, jakoś książki mi się szybciej czyta. W ostatnim tygodniu trzasnęłam dwie, zupełnie inne, ale równie wciągające.

„Romans z trupem w tle” Ewy Stec To taki lekki kryminał, z dużą dawką humoru. Książka może nie ma wartkiej amerykańskiej akcji, niemniej jednak wciąga, a czytając ją z rozdziału na rozdział byłam coraz bardziej ciekawa co będzie dalej i kto jest w końcu kim i jak się skończy. Pierwszy raz czytałam pozycję tej autorki i mam nadzieję, iż inne jej książki trafią w moje ręce.

„Magiczny ogród” Allen Sarah Addison Gdybym natknęła się na tą książkę w księgarni to na pewno bym się nią nie zainteresowała, ani okładka ani opis na niej nie absorbuje. Na szczęście pożyczyła mi ją koleżanka i bardzo się z tego cieszę. Książka jest magiczna, a czytanie jej sprawia przyjemność w czystej postaci. Elementy magiczne, które się w niej pojawiają są bardzo strawialne i bardzo ciekawe. I chyba pierwszy raz mi się przydarzyło, żebym po skończeniu książki (dzisiaj rano) cały dzień myślała: „ciekawe jak się dalej rozwinie akcja”, jakby nie przyjmując do siebie że już się skończyła. Polecam serdecznie.

M.