… docieramy się …

Pani M. jest bardzo sympatyczną towarzyszką niedoli laika szyciowego. Wcale nie burczy i dzielnie przebija wszystkie grube szwy nagromadzone (pewnie jeszcze nieumiejętnie) w jednym miejscu robótki. Czasami tylko okazuje bunt mały – buncikiem zwany – i gubi nitkę z igły – zupełnie nie wiem dlaczego – proszę ją żeby mi zdradziła a ona nic nie mówi tylko czasami gubi i tyle. Na szczęście automatyczny nawlekacz to zmiłowanie największe – bo powiem Wam szczerze, że ja nie widzę dziurki w igle prawie wcale – więc wyobrażenia o tym, że miałabym ją ręcznie nawlekać powoduje ciarki na plecach i wizję zaprzestania przyjaźni z panią M.

Dzielnie ćwiczyłam całą niedzielę szycie – ustawiłam pozycję igły na piękny jeden centymetr i przynajmniej szwy wychodziły mi równe tralala. Postanowiłam testować różne wzory bloczków, żeby pod koniec tygodnia podjąć decyzję jakie będę szyła w mojej narzucie. Wybaczcie mi masakryczny dobór tkanin, ale do ćwiczeń wykorzystuję te które mi się średnio podobają więc bez żalu mogę je zmarnować.

Pierwszy testowany wczoraj był bardzo fajny i przyjemny wzór składający się z 9 kwadratów (on jakoś uniwersalnie się nazywa – chyba 9-patch). Szybko się szyje – bo proste kwadraty, a potem cały blok przecina się na pół w szerz i wzdłuż i układa się zupełnie inny ciekawy bloczek.

Drugie były galaretki w czekoladzie (nazywane ogólnie Stack and Slash) – zawzięłam się, przestudiowałam linki podrzucone przez Krzysię i spróbowałam raz jeszcze. No i po pierwsze albo mi się nóż stępił (ale co od leżenia może się stępić??) albo nie umiem się nim obsługiwać bo 9 warstw tkaniny to ni hu hu nie chciało przeciąć więc pociłam się z nożyczkami. Po drugie ja nie wiem za bardzo gdzie robiłam błąd że kawałki materiałów po zszyciu nie tworzyły linii prostych – nie wiem czy potrafię wytłumaczyć o co chodzi (że trzy elementy z różnych szmatek przed szyciem pasowały do siebie idealnie a po zszyciu już nie tworzyły linii prostych), no ale mam nadzieję że jak dojdzie do konfrontacji osobistej z moją guru szyciową – Bastą to się dowiem gdzie robię błąd. A po trzecie za chiny nie chciało mi wychodzić tak żeby jedna tkanina nie dublowała się w jednym bloczku – przypuszczam iż przyczyna leży w mojej wielkiej chęć obejrzenia efektu końcowego i niepoświęcenie zbyt dużej ilości czasu na logistyczne rozplanowanie szmatek :).

Także dzisiaj może uda mi się kolejny wzór przetestować, bo jak na razie galaretki są dosyć pracochłonne i szczerze powiem że nie wiedziałabym jak zrobić wyliczenia żeby wyszły wymiary bloczku takie jak są potrzebne.

A poza tym mam tydzień krzyżyków i wracam do fairy swojej : ) – bo kurcze ja lubię wyszywać.

M.