… złość …

Złość to uczucie, do którego często nie łatwo się przyznać, czasem nawet nie łatwo zidentyfikować. We mnie ostatnio jest złość spowodowana bezradnością, zaskoczeniem i takim nie wiadomo czymś jeszcze… a wszystko dlatego, że bliska mi, zdrowa, dbająca zasadniczo o siebie, młoda osoba nagle zachorowała … mózg jej się odłączył w pewnych aspektach … nie wiadomo dlaczego, nie wiadomo na jak długo, nie wiadomo czy się włączy ponownie w pełnym zakresie … dla mnie to jest taka emocjonalna masakra, że nie radząc z tym sobie mam w sobie złość. Taka sytuacja pokazuje jak życie jest nieprzewidywalne, jak kupa białka jakim jest nasz organizm może się zbuntować a ja nie znam ani dnia ani godziny … pojawiają się oczywiście wręcz egzystencjalne autopytania: czy warto cokolwiek odkładać na kiedyś, czy warto oszczędzać, jak ułożyć to zwykłe szybkie i ciężkie życie tak żeby zrobić wszystko co by się chciało dziś… mam mętlik w głowie …

Żeby odskoczyć trochę od tematu grubego kalibru – brązowe słoneczka. Góra już uszyta, czyli do pokazywanych w poprzednim poście słoneczek doszyłam kolejnych partii materiału oraz pasków (widać jakie tkaniny były używane):

A potem jeszcze czekolada na koniec (… i zasmażka) i górna część narzuty wygląda tak:

Kolory są prawie identyczne z tymi jakie widzi moje oko, nie widać brokatowych materiałów, które są perełką narzuty bo pięknie promieniście świecą. Z kanapkowaniem poczekam na Anię, która mam nadzieję szybko wróci …

A zdjęcie mogło powstać w sytuacji posiadania dwóch mężczyzn na podorędziu, za co im dziękuję :)

M.